Το βράδυ της Τετάρτης 16/9 πραγματοποιήθηκε στην παραλία της Θεσσαλονίκης αντιφασιστική παρέμβαση με σκοπό το σβήσιμο ναζιστικών συμβόλων και συνθημάτων που είχαν γραφτεί κατά την τελευταία ομιλία του Κασιδιάρη και με σκοπό την προπαγάνδιση της πορείας για τον Παύλο Φύσσα. Προς το τέλος της παρέμβασης αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν τους/τις 51 αντιφασίστ(ρι)ες και στη συνέχεια τους επιτέθηκαν με αποτέλεσμα πολλά άτομα να τραυματιστούν και δύο να καταλήξουν στο νοσοκομείο.
Στη συνέχεια ακολούθησε η προσαγωγή και κατόπιν η σύλληψη των 51 με κατηγορίες πλημελληματικού χαρακτήρα τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης 17/09 όταν στα δικαστήρια απαγγέλλεται μια νέα κατηγορία από την εισαγγελέα, αυτή της “διακεκριμένης φθοράς μνημείου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας” η οποία διώκεται σε κακουργηματικό βαθμό. Σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση των κατηγοριών έπαιξε η γνωμοδότηση του Γιάννη Κανονίδη, προϊστάμενο της εφορίας αρχαιοτήτων. Συγκεκριμένα, οι μαρμάρινες πλάκες πέριξ του Λευκού Πύργου που τοποθετήθηκαν εκεί το 2008 κατά την υλοποίηση έργου ανάπλασης σύμφωνα με την εν λόγω δίωξη εξισώνονται με “μνημεία ιδιαίτερα μεγάλης αξίας”.
Βέβαια, όπως φαίνεται η εκάστοτε “μεγάλη – ιστορική αξία” κρίνεται επιλεκτικά. Για παράδειγμα την ίδια στιγμή που ο Κανονίδης αναφέρεται στην ιστορικότητα μιας ύλης που έχει τοποθετηθεί το 2008, ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την εφορεία αρχαιοτήτων προγραμματίζει έργα ανάπλασης και ανάδειξης των βυζαντινών τειχών, μια ανάδειξη που ήδη πραγματοποιείται με το γκρέμισμα όλων των σπιτιών που εφάπτονται στη μία πλευρά του τοίχους (καστρόπληκτα). Σπίτια που αποτελούν κομμάτια της προσφυγικής μνήμης που αποτυπώνεται στην Άνω Πόλη, μιας ιστορικής μνήμης που φυσικά δεν συνάδει με τα στάνταρ του “ένδοξου και λαμπερού αρχαιοελληνικού και βυζαντινού παρελθόντος”.
Ενός παρελθόντος που επιτάσσει την εθνική καθαρότητα η οποία συνδέεται με τα ακόλουθα στάδια: πρώτα την κάθαρση ενός πληθυσμού που φέρει “ξενόφερτα” στοιχεία και στη συνέχεια τον αφανισμό συμβόλων και σημείων μέσα στην πόλη που ανακαλούν μνήμες της παρουσίας αυτού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η διαγραφή από την ιστορική μνήμη της πόλης του εβραϊκού στοιχείου, πρώτα όσον αφορά τον πληθυσμό με τη ναζιστική σφαγή των εβραίων και την πλήρη αποδοχή του από όλο τον νεο-εθνικοποιημένο ελληνικό πληθυσμό και κατά δεύτερο λόγο με πολεοδομικές παρεμβάσεις όπως την οικοδόμηση της Πανεπιστημιούπολης στη θέση των πλεόν κατεστραμμένων εβραϊκών νεκροταφείων. Το τουρκικό στοιχείο της πόλης είχε ήδη διωχθεί με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 ενώ τα τζαμιά και οι μιναρέδες τους δεν προστατεύθηκαν από καμιά αρχαιολογική υπηρεσία.
Φυσικά δεν περιμέναμε τίποτα άλλο από μια τοπική αρχή η οποία υπερασπίζεται κυρίαρχες αφηγήσεις σε μια κατεύθυνση συνέχισης της ανθίζουσας καπιταλιστικής εξευγενισμένης μητρόπολης. Μιας μητρόπολης που τίποτα δεν έχει να χάσει από το σβήσιμο ανθρώπων αλλά που οι εμπνευστές της διώκουν άτομα για σβήσιμο φασιστικών συμβόλων, συμβόλων που ανακαλούν μνήμες μαζικών σφαγών. Μιας μητρόπολης που τουριστικοποιείται διαρκώς σύμφωνα με τις ανάγκες του σύνθετου και ευρύτερου εξουσιαστικού συμπλέγματος. Όποτε λοιπόν υπάρχει η ανάγκη να ξεριζωθεί κάποιο κομμάτι της ιστορίας χάριν ομοιογένειας και ελληνικότητας, η κυριαρχία βάζει μπρος τις μηχανές της και αποκαθαιρεί, ισοπεδώνει, εξαφανίζει. Όποτε θέλει να πουλήσει εναλλακτισμό και μουσειακά εκθέματα σε κάποιο “ψαγμένο” τουριστικό κοινό ενσωματώνει και εμπορευματοποιεί την πολυπολιτισμικότητα και κάθε ξένο προς αυτήν στοιχείο.
Τέλος, ο ίδιος ο έφορος δεν φαίνεται ιδιαίτερα ανιδιοτελής στις προθέσεις του. Από τη μία αποχαρακτηρίζει αρχαιολογικούς χώρους μπρος στη συνέχιση των έργων του μετρό, έργο που αναβαθμίζει την ταχύτητα κυκλοφορίας ανθρώπων – εμπορευμάτων στην πόλη, και από την άλλη κινεί διαδικασίες για απόδοση κακουργήματος έπειτα από παρέμβαση σε πέτρες πέριξ του Λευκού Πύργου. Η θέση του προφανώς και δεν προκύπτει από κάποια πολιτισμική ή ιστορική ευαισθησία αλλά από μια ξεκάθαρη για μας πολιτική θέση στο πλευρό των τελευταίων κατασταλτικών μεθοδεύσεων του Κράτους απέναντι στα αγωνιζόμενα κομμάτια.
Εμείς απέναντι στις δημοτικές αρχές, τους κάθε λογής εκτελεστές αυτών όσο και του κράτους συνεχίζουμε να προτάσσουμε πολύγλωσσες, πολυπολιτισμικές, πολύχρωμες γειτονιές, γεμάτες καταλήψεις, κέντρα αγώνα, σχέσεις αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Απέναντι σε κάθε λογής φασίστα, μικροαστό, μπάτσο, νοικοκυραίο στεκόμαστε στο πλευρό των μεταναστ(ρι)ών, των μη ετεροκανονικών ατόμων, των οροθετικών γυναικών, όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στη μιζέρια της καθημερινότητας που τους επιβάλλει η κυριαρχία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ 51 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ
ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΕΦΟΡΟΙ, ΔΗΜΟΙ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ Η ΜΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ
Μικροφωνική συγκέντρωση έξω απο την Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσ/νίκης 22/10 στο Επταπύργιο στις 11:00
Συνέλευση υπεράσπισης καταλήψεων στέγης Άνω Πόλης
https://takastropliktamenoun.noblogs.org/
katalhpseisanopolis@riseup.net