Μετανάστ(ρι)ες στοιβαγμένες στα πλέον μόνο κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς να μπορούν να τηρηθούν οι ελάχιστες προδιαγραφές υγιεινής, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε κατάλληλες δομές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχολογικής υποστήριξης.
Κρατούμενοι στις φυλακές απομονωμένοι περαιτέρω με την απαγόρευση των επισκεπτηρίων υπό το πρόσχημα της προστασίας από τον ιό, ενώ οι σωφρονιστικοί μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι βάζοντας τις ζωές τους σε κίνδυνο. Δεν μας πείθουν οι κρατικές πολιτικές με επιφανειακές αποσυμφορήσεις (στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται όλες οι ευπαθείς ομάδες όπως οι τοξικό-εξαρτημένοι) που συνοδεύονται από βίαιες μεταγωγές κρατουμένων που τηρούν μια αγωνιστική στάση.
Άστεγοι και τοξικό-εξαρτημένες στους άδειους πλέον δρόμους, που όντας πιο εκτεθειμένοι, απειλούνται άμεσα τόσο από τον ιό όσο και από καχύποπτα βλέμματα.
Άτομα που η κατοικία τους δεν αποτελεί ένα ασφαλές μέρος καθώς δέχονται ενδοοικογενειακή βία σωματική και ψυχολογική.
Άτομα που σπίτι τους είναι οι φοιτητικές εστίες επιδιώκεται να διωχθούν, παρά τις αντιστάσεις τους. Ενώ κάποια δεν έχουν μέρος στο οποίο να μπορούν και να θέλουν να πάνε δεν λαμβάνεται υπόψιν το γεγονός αυτό ούτε κάποια μέριμνα για το πως οι συνθήκες καθαριότητας θα βελτιωθούν εκεί με την παραμονή τους.
Αυτές που δεν τίθενται υπό εγκλεισμό και αν συνεχίζουν να εργάζονται σε τομείς όπως η υγεία, τα super-market, η διανομή φαγητού ή η καθαριότητα εντατικοποιήθηκαν σε εξαντλητικό βαθμό. Επίσης, μέσω της τηλεργασίας σε άλλους κλάδους, προς χάριν της απρόσκοπτης ροής του κεφαλαίου, επιχειρείται μια καθολική αλλαγή της μορφής της εργασίας με πιο ευνοϊκούς πάντα όρους για τα αφεντικά.
Η πανδημία ως ‘‘κατάσταση έκτακτης ανάγκης’’
Η κρατική διαχείριση της πανδημίας υπό τον μανδύα του εφήμερου επενδύει στο φόβο, επιβάλλει τη μπατσοκρατία και τον έλεγχο στην καθημερινότητα. Την ίδια στιγμή περνάει στα ψιλά νομοσχέδια και ιδιωτικοποιήσεις, προσλαμβάνει fast track 1500 μπάτσους, χαρίζοντας τους απλόχερα διευρυμένες εξουσίες, ενώ στελεχώνει το σύστημα υγείας με εθελοντισμό και αόριστες υποσχέσεις. Η ρητορική ‘‘ατομικής ευθύνης’’ που κατασκευάζεται από τα ΜΜΕ ωθεί κάποιους οχυρωμένους στο αποστειρωμένο περιβάλλον τους να αναπαράγουν το ρόλο του επιτηρητή και του μπάτσου.
Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης
Αμφισβητούμε την καθεστωτική προπαγάνδα και τα τρομολαγνικά σενάρια των ΜΜΕ.
Αρνούμαστε τις πληρωμές ενοικίων και λογαριασμών. Να μην πληρώσουμε εμείς το οικονομικό κόστος του εγκλεισμού μας.
Δεν συναινούμε στον κρατικό έλεγχο κάθε κίνησής μας ως άσκοπη ή μη με τα δικά τους κριτήρια.
Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης για την αποφυγή άτυχων συναντήσεων.
Δεν ξεχνάμε ότι οι δρόμοι μπορεί να ερημώνουν από ανθρώπους αλλά όχι από τα αδέσποτα ζώα που ζουν σε αυτούς και τώρα δυσκολεύονται στην εύρεση τροφής ακόμα περισσότερο.
Απέναντι στην αποξένωση και την ιδιώτευση, δείχνουμε αλληλεγγύη τόσο σε επίπεδο γειτονιάς όσο και σε όλους/ες που συνεχίζουν να μην χωράνε στην πραγματικότητα που εδραιώνεται ή που βρίσκονται σε καθεστώς εγκλεισμού.
Προσπαθούμε να βρούμε διεξόδους, να ρηγματώνουμε την επιβαλλόμενη ασφυκτική καθημερινότητα με συντροφικότητα, επικοινωνία, αλληλοβοήθεια, αντίσταση.
Συνέλευση Υπεράσπισης Καστρόπληκτων Σπιτιών